روستای ماخونیک

گردش در طبیعت در حال حاضر به یکی از پر طرفدار ترین روش های سفر تبدیل شده است و با نام طبیعت گردی شهرت دارد. اکوتوريسم یا طبیعت گردی به عنوان گونه ای از گردشگری دوران پست مدرنيسم که در پی شکل گيری مفاهيمی چون توسعه پايدار تولد يافته است، با ظرفيت هایی كه دارد، می تواند فرصت توسعه روستایی را در همه ابعاد آن ايجاد کند و به عنوان راهکاری اساسی در توسعه روستایی مطرح شود. امروزه روستاهایی را به عنوان مقاصدی برای گردشگری و سفر انتخاب می کنند و با نام روستای هدف گردشگری شناخته می شوند. روستای هدف گردشگری به محدوده ای جغرافيایی گفته می شود که در آن یک يا مجموعه ای از جاذبه های تاريخی، طبيعی و فرهنگی وجود دارد که انگيزه ای برای سفر و اقامت گردشگران خواهند بود. تعيين اين گروه از روستاها از رويکرد های اصلی برای رفع محروميت و ايجاد محرک ها توسعه در مسير تحق اهداف تعيين شده در سند چشم انداز بيست ساله کشور، بهره گيری از توان های مناطق محروم به ويژه روستاها، و مقوله گردشگری است. یکی از روستاهای محروم در ایران که می تواند به عنوان مقصدی برای سفر به شمار آید، روستای ماخونیک در استان خراسان جنوبی و شهرستان سربیشه نام دارد.

معرفی روستای ماخونیک

شهرستان سربیشه یکی از جاذبه های گردشگری استان خراسان جنوبی به شمار می رود که سالانه افراد زیادی برای سفر به آنجا می روند. این شهرستان که از شهرستان های مرزی است، آب و هوایی خشک و معتدل دارد. در این شهرستان جاذبه های گردشگری گوناگونی وجود دارد که یکی از آنها روستای ماخونیک به شمار می رود. ماخونیک روستایی از شهرستان سربیشه خراسان جنوبی است که در جنوب شرقی بیرجند و نزدیک مرز افغانستان قرار دارد. فاصله این روستا با اولین شهر بزرگ یعنی بیرجند در حدود 125 کیلومتر می شود و همین امر یکی از عواملی به شمار می آید که باعث انزوای ماخونیک شده است. در اواخر قرن 19 میلادی سیاحان و مسافرانی که ماخونیک را دیده اند از انزوا و دست نخوردگی اعالی شگفت زده شده اند. در دهه 1370 نیز این شگفتی برای بازدیدکنندگان این روستا کاملا وجود داشته است.

ماخونیک، نمونه کاملی از یک جامعه اقلیت است که در حصار کوهستانی – فرهنگی محصور شده است. جامعه ای که فقر محیطی و افزایش جمعیت او را به فقری مضاعف کشانده است.  جامعه ای که تحولات تکنولوژی در آن بسیار محدود بوده است و حتی تا 70 سال قبل گندم را نمی شناخته و تا دهه 1370 خوردن نان گندم جزء رژیم غذایشان نبوده است. با وجود کمبود امکانات مهاجرت در این روستا بسیار کم اتفاق می افتد و به ندرت فردی از آنها تصمیم به مهاجرت می گیرد. این روستا به لی لی پوت ایران شهرت پیدا کرده است و دلیل آن نیز سایز کوچک خانه ها و مزارع به شمار می رود. به دلیل نوع زندگی مردم، این روستا در رده  عجیب ترین روستاهای جهان قرار دارد.

ساختار و محیط روستا

مردم روستا در اتاق های  بسیار محقر نیمه غار مانند بی شکل خود با وسایل بسیار محدود زندگی می کنند. اتاق هایی که آن قدر برای ساکنان آن کوچک هستند که آنها مجبورند زانو در شکم بخوابند، همچنین این اتاق ها ابعاد خاصی ندارند. مردمان این روستا دو بار در شبانه روز غذا می خورند یک وعده در صبح و یک وعده هم در شب و مفهوم ناهار در فرهنگ آنها تعریف نشده است. این مردم هنوز فضای کوچه های خود را با سنگ مرزبندی می کنند و سهم هر خانه را از فضای ممر کوچه مشخص می کنند. اکثر خانه های ماخونیک از یک اتاق تشکیل می شود و درب آن رو به کوچه باز می شود. آنها در مزارعی 30 در 30 سانتی متری به کشت و زراعت می پردازند و با عدالتی وسواس آمیز محصولات خود را بین شرکا تقسیم می کند. یکی از نقاط دیدنی روستای ماخونیک برج سنگی آن است که این برج در طبقات بالای روستا ساخته شده، به طوری که به اطراف روستا اشراف دارد، از این برج جهت دیده بانی استفاده می کردند تا در صورت حمله‌ی احتمالی دشمن، به همه‌ی اهالی روستا اطلاع دهند.

راه های دسترسی به روستا

همانطور که در بخش قبلی اشاره کردیم این روستا در استان خراسان جنوبی و شهرستان سربیشه قرار دارد. برای رفتن به این روستا می توانید بلیط اتوبوس سربیشه را از مستر بلیط به صورت آنلاین خریداری کنید و به شهر سربیشه بروید. سپس با کمک وسایل حمل و نقل عمومی موجود در شهر خود را به این روستا برسانید.

بازدید از روستای ماخونیک

برای دیدار از روستا نیازی به پرداخت هزینه نیست و حتی می توانید شب را در آنجا بمانید. زیرا در آنجا اقامتگاه های بومگردی ایجاد شده است. مجله مستر بلیط به شما پیشنهاد می کند در صورت سفر به این منطقه ماخونیک را به هیچ عنوان از یاد نبرید.